विद्या चापागाँई र कमल कुमारद्वारा निर्मित, 'हराएका बर्षहरू' राम्रो छ l यसको व्यापक चर्चा चुलिएको छ l विभिन्न आयामबाट दृष्टिकोणहरू आएका छन् l यो हेरेपछि आँशु नखसालेका मान्छे शायद भेटिन्न l समाजमा आएको सार्वजनिक विषयमा क्रियाप्रतिक्रिया आउने नै भए l 

मैले पनि हराएका बर्षहरू उत्सुकतापूर्वक हेरेँ तर आँसु नखसाली मलाई सोधेको भए यसको शीर्षक ‘मिलनको हर्ष’ राख्न सुझाव दिने थिएँ l  यसमा प्रकाशका हराएका वर्षको वृतान्तभन्दा मिलनको हर्षको कथा महत्वपूर्ण लाग्यो l  हराएको थियो र त भेटियो यस तर्कसँग सहमत हुन्न l यो सत्य घटनामात्र हो l शीर्षकले धेरै कुरा समेटेको हुन्छ l 

प्रकाशले पोखेको एकान्तबास पीडा, स्वतन्त्रताको चाहना र पहिचानको खोजी (Isolation, desire of freedom and Identity) को वास्तविक घटनामा आधारित पटकथा निकै मन पर्यो र चुम उपत्यकादेखि झापा तीन कट्ठेसम्मको यात्राका रमणीय दृश्यहरूले मन र आँखा निकै लोभ्याए l 

चुम भ्यालीको सौन्दर्यसँगै रमणीय दृश्यहरूमा ती पहाडहरू, स्याउले डाँडाहरू, पहाडी गोरेटाहरू, साना साना खोल्साहरू ? भीमकाय पहाडका चुचुराहरू अनि चट्टानहरूमा थुप्रिएका हिउँ, मनै छुने, ती आकाश छुँदै गरेका, बादलले घेरिएका हिमाल चुलीहरूले निर्मित रमणीय दृश्य, हृदयदेखि नै निस्क्यो वाह ! चुम भ्यालीको सौन्दर्य l 
कुनै बेला आफै पुगौं पुगौं लाग्यो l चुम उपत्यका, चौरी गोठ छेकोंग गाउँतिर निर्देशक एकछिन अझै अलमलिएको भए थप मजा आउने थियो l 
प्रत्यक्षमा पुगेर चुमका यी स्वर्गीय दृश्यहरू हेर्न मलाई असम्भव छ तर प्रविधिको विकाश र ‘हेर्ने कथा’ समूहको प्रयासले हेर्न सम्भव बनाई दियो l  म लाभान्वित भएँ l  आभार l 
विगत तीन महिनादेखि अर्को दुई महिनासम्मका लागि विदेशमा छु  म l  एकछिन भए पनि प्रकाशलाई -झापा पुर्याउ यात्रा- नारायणगढ़मा रोकिँदा खुशी लाग्यो l  मेरो नारायणगढ़, मेरो सुन्दर सहरलाई हेरें l  खुसी लाग्यो l 
निर्देशन, कथा वाचन, प्रस्तुति, फोटोग्राफी, राम्रो छ l  पार्श्व सङ्गीत कर्णप्रिय छ l 
एकछिन तुलनात्मक कुरा -
यस सत्य कथालाई Lost and found थीम अन्तर्गत राख्न सकिन्छ l प्रकाशको पीडालाई राम्रो पाठकले विभिन्न कोणबाट बुझ्न पर्छ l १९६६ मा एउटा हिन्दी फिल्म आएको थियो दिलिप कुमारको- ‘दिल दिया दर्द’ लिया l दिलीपकुमारको पीडा पक्ष पनि निकै मार्मिक छ l ५/६ वर्षको उमेरका प्रकाश काठमाडौँबाट हराएका थिए l यात्रा गर्दै गरेको समुद्री जहाजको दुर्घटनामा काखे बालक शंकर हराएको थियो  l प्रकाश पुगे चुम उपत्यका एक साहूको नोकर भएर l शंकर पुग्यो एउटा धनाड्य ठाकुरको घर तर नोकर भएर बस्न पर्यो l  दुवै कथाको अन्त्य happy ending मा टुंगिन्छ l happy ending एउटा विशेष संयोग र समानता हो दुवैको जीवन यात्राको अन्य कुराहरू पनि मिल्छन् तर happy ending विशेष परिघटना र संयोग हो l 

साहित्य अध्ययनमा तुलना गर्न सकिन्छ l  ‘दिल दिया दर्द लिया’ को पनि अङ्ग्रेजी उपन्यासकार Emily Bronte को Wuthering Heights सँग गरिन्छ l मैले दिलिपकुमारको फिल्म १९७० मा हेरेको थिएँ l १९८५ मा एम.ए. ताका Wuthering Heights पढ्दा झस्केको थिएँ l अरे ! यसको कथा त कता कता ‘दिल दिया दर्द लिया’सँग मिल्दो रहेछ l मैले मेरा साथीहरूसँग कुरा गर्दा उनीहरूले नै भनेका थिए - Obviously, Dil Diya Dard Liya is partly a stolen story of Wuthering Heights.
नेपाली साहित्यमा पनि यस्ता चोरिएका धेरै कथा भेटिन्छन् l  तर –
प्रकाशको कथा सत्य कथा हो l प्रकाशले बेहेरोको समय सत्य हो l काले प्रकाश भएर रहेको सत्य हो l