काठमाडौँ, भदौ, १३

राधिकालाई न हिजो दुखले अत्याएको थियो न आज सुख र वैभवले मत्याएको छ l सदावहार जिन्दगी सामान्य जिन्दगी जिउनु उनको आफ्नोपन हो l विसं २०४४ सालमा एउटा रोगी जिर्ण शरीर भएको राज्यको नजरमा द्रोही रहेको कुनै पनि बेला मारिन सक्ने कम्युनिष्ट पार्टीको नेता, धनसम्पति विहीन डेरा डण्डाको ठेगान नभएको मान्छेसँग विहे गरिन् l तर भन्नेहरूले झापाका जमिन्दार देखेर बिहे गरी भने l  l बिहेताका अफिसमा पनि यस्तै हल्ला थियो तर झापामा उहाँको के छ के छैन त्यो मलाई थाहा छ l उहाँ कुन आर्थिक हैसियतमा गुज्रेको मान्छे हो त्यो उहाँका अन्य आफन्तलाई पनि जानकारी छ l तेर्हथुमबाट सुखको मानो खोज्न ससुरा बुबा झापा झर्नु भएको हो l म तेर्हथुम उहाँको पुर्ख्यौली घर आठराई इवा पनि पुगेको छु l कम्युनिस्ट पार्टीका थुप्रै नेताकार्यकर्तालाई नि थाहा छ तर साथीभाइले झापाका कुमाई जमिन्दार होलान् भनेर गेस गरेर भन्या होलान् ? तर उहाँ १४ वर्ष जेल बसेर निस्केको आफ्नो जीविकोपार्जन लागि कुनै आय आर्जन नभएको व्यक्ति हुनुहुन्थ्यो l मैले सहारा दिएको हो l मैले सम्पन्न र आफ्नै जात थरको केटा खोजेको भए यहीं काठमाडौँमा बन्दोबस्त भएकै मान्छे पाउन सक्थे l म आफै जागिरे थिए l स्नातकोतर तह अध्ययन सकाएको मान्छे थिए l मैले धन दौलत होइन मानवता रोजेर ओलीसँग बिहे गरेकी हुँ l नारीले पनि पुरूषलाई संरक्षणको छाता ओढाएर टेको दिन सक्छन् भन्ने उदाहरण दिन पनि विपन्न ओलीसँग सम्पन्न राधिकाले जनवादी बिहे गरेको बुझ्न सकिन्छ l 

नेकपा एमालेको लोकप्रिय नौ महिने शासनकाल २०५१ सालदेखि शक्तिशाली गृहमन्त्री,उपप्रधानमन्त्री र दुई पटक प्रधानमन्त्री भएका ओलीकी पत्नी राधिकामा शक्ति अभ्यासको कुनै मोह देखिन्न l हाइ प्रोफाइल भएर पनि लो प्रोफाइल जिन्दगी जिउन रूचाउने राधिकामा मानवताको अजस्र स्रोत रहेको पाइन्छ l अहंकार नामको कुनै छेकछन्द कसैले पाउन सकेको छैन l ओलीलाई जानेजति गालीगलौज गर्ने आलोचना गर्नेलाई पनि राधिका शाक्यको नाममा कुनै गाली हुँदैन l दीनहीनको दुखमा मलम लगाउदा आफ्नो सुख र आत्मिक खुशी पाउने राधिकालाई मानव सेवामा आफूलाई लिन गराउनुमा जुन आनन्द प्राप्त हुन्छ त्यति आनन्द अन्यत्र मिल्दैन रे l त्यसैले समाजसेवा दीनहीनको लागि काम दुख पाएका बालवालिका वृद्दवृद्दाको लागि आफूले सकेको गर्न पाउँदा खुशी मिल्छ भन्छिन् l बाल संगठनमा रहेका केटाकेटीलाई आफै गएर खाना खुवाउनु, विभिन्न स्कुलका वालवालिकाहरूलाई कापी कलम किताब र युनिफर्म दिनु, आश्रममा बसेका वच्चावच्चीको लागि सहयोग गर्न निरन्तर क्रियाशील रहँदा आनन्दानूभूति हुन्छ रे l  

ओलीलाई वरण गर्नु पनि उनको अवस्था र दुखले मन छोएर हो l प्रथम महिलाको हैसियत र शक्तिशाली नेता पत्नी हुनुको अर्थमा उनले चाहेमा शक्ति र सत्ताको अभ्यास गरेर राजनीति गर्ने जति पनि आधार र स्पेश थियो l अवसर नपाएर इमान्दार बनेका मान्छेको अघिल्तिर अवसर पाउँदा पनि आफ्नो पहुँचको दुरूपयोग नगर्ने महिलाको रूपमा राधिका शाक्यको नाम आजसम्म दर्ज छ l सम्भवत भोलि पनि बेदाग छविमा दागको थोपो छिटो पर्ने छैन l 

नेता पत्नी हुनु र २०३४ साल देखि नै कम्युनिष्ट पार्टीको सम्पर्कमा रहेर काम गरेको कारण पार्टीमा सक्रिय हुने,सांसद बन्ने र मन्त्री हुने अवस्था रहेको कुरा कसैले नकार्न सक्दैन l तर एउटा राजनीतिक परिवारकी मान्छे, देशको राजनीतिको केन्द्रमा रहेका नेकपा एमालेका नेता ओली पत्नी राधिका आफ्नै सामाजिक कर्म र पारिवारिक कर्ममा सदा व्यस्त रहन्छिन् l राजनीतिमा लाग्ने अवसर भएर पनि मोह नहुनु नेपाली राजनीतिमा देखिने अनौठो दृश्य हो l शक्ति र सत्ताको वरिपरी रहने नेताको घरको सदस्य भएर पनि त्यतातिर रूची नहुनु अलि फरकपन हो l यही फरकपन र सामान्य सादगी सरल स्वभावको कारण मलाई यी मान्छे भेट्ने उत्सुकता लाग्छ l विगतमा पनि एउटा रिसर्चमा (२०४७ देखि हाल सम्मका प्रधानमन्त्री पत्नी) राधिका प्रथम लेडीहरू मध्ये योग्यता क्षमता र पहुँच भएर पनि सत्ताको दुरूपयोगबाट टाढा बस्ने नारी भनेर उल्लेख गरेको थिएँ l 

एकपटक गलत नगर्ने मान्छे र राजनीतिकर्मी फेरि अर्कोपटक कतै न कतै कहिँ न काँही चुक्ने गरेको पाइन्छ,विशेषत राजनीतिक परिवारको मान्छेमा यस्तो किसिमको समस्या देखा पर्दछ l तर राजनीतिको भट्टीमा सँधै बेदाग रहेको मान्छे राधिका शाक्यमा निर्मलपन र सफा बस्न सक्ने क्षमता छ l राजनीतिको फोहोरी छिट्टा पर्यो कि भनेर जति पटक नियाले र जुन जुन कोणबाट चिहाए पनि उनीमा त्यस्तो कुनै धब्बा देखिन्न l बरू राजनीति बिग्रेको, राजनीतिले कर्मचारीतन्त्र खत्तम भएको र जनताले पाउने सास्ती बढेकोमा राधिकामा बहुत चिन्ता देखिन्छ l प्रशासनिक झमेला धेरै भएको उनको बुझाई छ l राजनीतिले बाटो बिराएकोमा उनको दुखेसो छ l नेताहरू मिल्न नसकेको र देश बनाउने एजेण्डामा आफ्नो पार्टीको होस् या अन्य पार्टीको एक ठाउँमा सदा बस्न नसकेकोमा खिन्नता छ l नेताहरूले मन सानो गरेकोमा चिन्ता छ l 

बालुवाटार कुनै नेताको पनि स्थायी क्याम्प नभएकोले राजनीतिक प्रयोजनमा त्यहाँ जान आउन सकिन्छ तर त्यहाँ छोडेर आफ्नो घर आउँदा पनि बालकोटको बार्दलीमा ओलीलाई पुर्यायौ भन्ने नेता र तिनका कार्यकर्ताप्रति राधिकाको चित्त दुखाई छ l आफ्नो घर आउनु पछारिनु हो र ? घर आएको पनि अपराधी करार भएर जेल गए समान प्रचार गरियो l सत्ता कसैको पनि स्थायी घर नभएको र पार्टी प्रणालीमा कहिले को कहिले को जाने आउने प्रक्रियालाई सामान्य रूपमा बुझ्दा नै राजनीति शुद्द हुने उनको बुझाई छ l केही समय अघि  प्रचण्ड आफ्नो बार्दलीमा आएर प्रधानमन्त्री बन्ने पक्का गरेर जानु भयो l मेरो बार्दली अब बिम्ब बनेर फैलिएको छ l त्यसमा चै खुशी र गर्व छ भन्दै पङ्क्तिकारलाई बातचितकै बेला बार्दली खोलेर देखाउनु भयो l ‘मेरो बार्दली’ र ‘कठै बालुवाटार’ शीर्षकमा कविता रचना गरेको र समयक्रममा त्यसलाई सार्वजनिक गर्ने प्रतिवद्दता पनि व्यक्त गर्नु भयो l 

अरू धन,सम्पति,मान,पद र प्रतिष्ठालाई मुख्य मान्छन्,तर राधिकालाई ओली र आफ्नो नाममा आएका थुप्रै मेडल उपहार सोभनियर विशेष र सच्चा धन लाग्छ रे l आफ्नो बैठक कोठाभन्दा भित्र जम्मा भएका र सजाएर राखेका अनेक उपहार देखाउंदै राधिकाले यी समान र यिनको महत्त्वमा गर्व गरिन् l शाक्यका घरका हरेक बैठक कोठा प्यासेज र खाली ठाउँ कुनै संग्राहलयको भित्तो जस्तो प्रतीत हुन्छ l मानौ एउटा संग्रालय हो त्यो घर l मैले आजसम्म भ्रमण गरेका नेताको घर भन्दा भिन्न थियो ओलीको निवास,जहाँ एउटा सानो संग्रहालय बनाएर राधिकाले घर सजाएकी छन् l आज यो घर निजी रूपमा रहे पनि ओली दम्पत्तिको शेखापछि यो घर राज्यको हुनेछ l आफनो सबै सम्पति राज्यलाई सुम्पेको कुरा ओलीले संसद्को फोरमबाट नै घोषणा गरेका छन् शाक्य पनि आफ्नो कमाइले निर्माण गरेको यो घर सम्पति राज्यलाई दिन पाएकोमा गर्व गर्छिन् l ‘आफ्नो सबै सम्पति ट्रस्ट बनाएर राज्यलाई सुम्पेको कारण धनदौलतको मोह किन पाल्नु र ? ओलीमथिका सबै आरोप आफ्नो सबै सम्पति राज्यको नाममा दिएपछि खण्डन भएन र ?

पतिपत्त्नी नै सांसद नेता र मन्त्री बन्ने राजनीतिमा अपवाद राधिका 

मदन भण्डारी-विद्या भण्डारी,बामदेव गौतम- तुलाशा थापा मगर,(अमृत बोहोरा- अष्टलक्ष्मी शाक्य  मन्त्री समेत पालैपालो),ईश्वर पोख्रेल- मिरा धोजु, शङ्कर पोख्रेल-सुजिता शाक्य, रामबहादुर थापा- नैनकला थापा,(शेरबहादुर तामाङ्- उषाकला राई, मन्त्री समेत पालैपालो), (रघुवीर महासेठ- जुली महतो मन्त्री समेत पालैपालो) भीम आचार्य- मीरादेवी आचार्य,(सीपी मैनाली-सीता खडका,मन्त्री समेत पालैपालो), (बाबुराम भट्टराई-हिसिला यमी, मन्त्री समेत एकै पटक ), वर्षमान पुन- ओनसरी घर्ती,अशोककुमार राई- सुशिला श्रेष्ठ, (शक्ति बस्नेत- सत्या पहाडी मन्त्री समेत पालैपालो ) देव गुरुङ-यशोदा सुवेदी, (कृष्णध्वज खड्का-रेखा शर्मा मन्त्री समेत पालैपालो),कृष्ण गोपाल श्रेष्ठ-बिनाश्रेष्ठ,विरोध खतिवडा- मुनु सिग्देल,देवेन्द्र पौडेल-वलावती शर्मा,हितमान शाक्य-अमृता शाक्य,लिलामणि पोखरेल-शशी श्रेष्ठ,राम कुमार भट्टराई-कल्याणी खडका,राज कुमार श्रेष्ठ- देवी खडका,रवीन्द्र अधिकारी-विद्या भट्टराई,सरल सहयात्री- समिता कार्की, महेश्वर गहतराज- उषा पुन,उत्तरकुमार ओली- विमला खत्री,शेरबहादुर देउवा- आरजु राणा,बालकृष्ण खाँड- मन्जु खाँड, हरिबहादुर खडका- चम्पा खडका, अनिल कुमार झा- डिम्पल झा, रेशम चौधरी- रन्जिता चौधरी आदि २०४६ को परिवर्तन पश्चात आजसम्म मन्त्री सांसद सभामुख लगायत बनेर जोडी संसद बन्ने कृतिमान कायम गरेका छन् l (यहाँ उधृत भएका नाम र जोडी सबै अयोग्य बदनाम र नातावादको कारण मात्र आएका हुन् भन्ने मेरो भनाइ होइन )

माथि उल्लिखित सबै दम्पति राजनीतिक योग्यता त्याग र बलिदानको कारण पनि आएका छन् भने कतिपय नेताको पत्नी हुनुको नाताले परेका छन् l यो भिडमा ओलीपत्नी राधिका पर्न नचाहनु उनको आफू भएर बाँच्ने अस्तित्वको लडाई हो l यद्दपि नेताको पति र पत्नी भएकै कारण कोही योग्य र कोही अयोग्य हुन सक्दैन l राधिका ओलीपत्नी भएर होइन राधिका शाक्य भएर बाँच्ने र चिनिने अभिलाषा पाल्छिन् l आफ्नो स्वत्व र कर्ममा गहिरो विश्वास छ राधिका शाक्यलाई l राधिका शाक्यलाई अपवाद बन्न मन लाग्नु नै उनको राजनीतिप्रतिको असल बुझाइ र सम्मान हो l जो जहाँ छ जसको जे कर्तव्य हो त्यही गर्नु कर्तव्य हो l सबैजना राजनीति मै जानु र त्यहीं मात्र आकर्षण देख्नु दुखको कुरा हो l राजनीति सबैलाई गर्ने छुट भए पनि आफ्नो पहिलो कर्तव्य भुलेर गरिने राजनीति नभएर त्यो झुट नीति हो l राजनीतिको नाममा गरिने अराजनीति हो स्वार्थको व्यापार हो l राजनीति स्वार्थको सौदाबाजी होइन जो पनि राजनीतिमा पसेर राजनीति लय विहीन भएको राधिकाको निस्कर्ष रहेछ l  

भ्रमपूर्ण प्रतिष्ठाको लोभ गरेको भए पद र सत्ताको ढोका राधिकालाई सहजै खुल्थ्यो l यहाँ उल्लिखित कति नाम गुमनाम पनि छन् तर मन्त्री,सांसद सभामुखलगायत कुनै पनि राजकीय पद बिना आफ्नो छुट्टै अस्तित्व नाम र छाप राधिका शाक्यले छोडको देखिन्छ l राजनीतिको शक्तिशाली केन्द्रमा बसेर पनि सत्ता भोगको मोह नहुनु विशेष योग्यता हो l राजनीति बाहिरका क्षेत्रमा प्रसस्तै नाम र इज्जत भएका मान्छेहरू राजनीतिमा पसेबाट फोहोरी देखिएका छन् l राजनीति बाहिर बसेर आर्जित इज्जतलाई धुलो बनाएका छन् l राजनीति आफ्ना नातागोता परिवार,आफन्त कुटुम्ब आदिको मारमा छ l पद र प्रतिष्ठा आफ्नै दाजुभाइ  दिदी बहिनी, मामा माइजू,सालो जेठान, भतिजभतिजी सम्धी सम्धिनी,प्रेमिका समेतमा बाँड्ने र समानुपातिक समावेशी कोटाको दुरूपयोग गर्ने चलनले ‘जसको लागि गोठ बनायो उसकै पुच्छर बाहिर’ भन्ने उक्ति चरितार्थ भएको छ l दक्षिण एशियाली देशहरू,भारतमा गान्धी परिवार,श्रीलंकामा राजपाक्षे, पाकिस्थानमा भुट्टो र नेपालमा कोइरालाहरूको राजनीतिमा परिवारवाद हावी भएको देखिन्छ l नेपालका हर राजनीतिक पार्टी र तिनका ठुला नेताहरूको परिवारवाद हुँदा पनि ओलीलाई परिवारवादको आरोप खासै छैन झन राधिका शाक्यलाई यो आरोप केवल फतुर मात्रै भएको देखिन्छ l एउटा तीतो यथार्थ हो कहीं कतै शाक्य थरको नामले एमाले वृतमा कुनै राजनीतिक अवसर पायो भने ओलीको ससुराली भएको प्रचार बेतोड्सँग गरिन्छ l मिथ्या प्रचारसँग भने राधिका शाक्यलाई घृणा छ l गलत भएको कुरालाई गलत लेख्नु अन्यथा होइन तर हुँदै नभएको कुरालाई हो भनेर लेख्नु अपराध हो, राधिका केही आक्रोश पोख्छिन् l 

       आम मान्छेले आफ्नो क्षेत्र सीमा र योग्यता पहिचान गर्न नसकेर राजनीतिमा पस्दा इज्जत गुमाएका र गुमनाम भएका छन् यसर्थ आफ्नो क्षेत्र आफैले रोजेर त्यहीँबाट निरन्तर देश सेवामा लागिपरे राजनीति यति धमिलो पनि हुँदैनथ्यो होला l सबैको बेढंगको आकर्षणले पनि राजनीति यति लथालिङ्गभएको पो हो कि ? राधिका राजनीतिले बाटो बिगार्नुमा अनावश्यक मान्छे र राजनीतिभन्दा बाहिरका मान्छेको प्रवेशले भएको हो भन्ने मान्छिन् l जो जहाँ र जुन पेशा व्यवसाय,सेवा र धर्ममा छन् त्यहीँ बसेर आफ्नो कर्तव्य निर्वाह गरे राजनीति जत्तिकै त्यो क्षेत्र आकर्षक हुन्छ l देश सेवा जहाँ बसेर पनि गर्न सकिन्छ l देश बनाउन सबै राजनीतिमा नै आउनुपर्छ भन्ने छैन l 

राधिकालाई फेरि बालुवाटार जाने विशेष आकर्षण छैन तर परिस्थिति अनुकूल बने नजाने भन्ने हुँदैन l तथापि बालुवाटारसँग अतिरिक्त लोभ छैन l आफू बस्दा त्यहाँ रोपिएको र हुर्काइएको विरूवाले उचित स्याहारसुसार र संरक्षण नपाएको सुनेर दुख लागेको बताउँछिन् l आफू बस्दा बालुवाटार जीवन्त भएको र वातारणीय दृष्टिले पनि गजब बनेको राधिकाको अनुभव छ l बालुवाटार भित्रको परिवेशलाई विशेष बनाएर राधिकाले फूलबारी प्रकृति र बोट विरूवा आदिमा आफ्नो लगाव देखाएकी छन् l आकर्षक बुद्दको मूर्ति स्थापना गरेर अखण्ड दियो बाल्ने गरेकी थिइन् l घर र वातावरणलाई भव्य,सजाएर,आकर्षक बनाएर राख्नु राधिकाको सौख रहेछ l राधिका शाक्यले आफ्नो घरलाई एउटा संग्रह जस्तै बनाएर राखेकोमा त्यहाँ जाने हरेकलाई ध्यान खिच्न बाध्य बनाउँछ र उनको यो जाँगरको तारिफ नगर्ने कमै मान्छे रहेका छन् l अलि अस्तिनै डाक्टर आरजु राणा आएर खुव प्रसंशा गर्नु भयो राधिका सुनाउँछिन् l कौसीमा अनेक किसिमका तरकारी लगाएकी छन् तिनको गोडमेलमा बस्दा मजा लाग्छ l 

एमालेको नवौ अधिवेशनमा आर्यघाटमा जाने मान्छेलाई अध्यक्ष भन्ने जस्तो अत्यन्त तुच्छ र छुद्र टिप्पणी आफ्नै पार्टीका नेता कमरेडले समेत गरेर अमानवीयता प्रदर्शन गरेकोमा नमिठो लागेको छ l आफ्ना सहकर्मी र पार्टी नेताको कारण ओलीलाई असफल बनाइएको बुझाई राधिकाको छ l एकपटक सुनेको देखेको र पढेको कुरा स्मरण गर्न सक्ने ओलीको अद्भूत क्षमता देख्दा ताजुब लाग्छ राधिकालाई l 

एउटा मान्छेको रूपमा राधिकाको पनि आवेग आग्रह र मानवीय स्वभाव छन् l कमजोरी होलान कसको पो हुँदैन र ? कमजोरी भगवानको समेत छ र मान्छे भगवानसँग पनि गुनासो गर्छ l

 अस्पतालका कष्टका दिनहरू त्रिवि शिक्षण अस्पताल, ब्ल्युबर्ड क्लिनिक,नर्भिक अस्पतालमा ६० दिन l बिदेशका एपोलो अस्पताल, मेदान्त अस्पताल,म्याक्स अस्पताल, न्युयोर्क लेनोक्स हिल हस्पिटल, थाइल्याण्डको बैंककमा रहेको सिमिति भेज अस्पताल र बुमुरुगार्ड अस्पताल, सिङ्गापुरको नेशनल युनिभर्सिटी अस्पतालमा १५० दिन,पटक पटक ओलीलाई माया मार्दै बसेका अन्जान ठाउँका यादहरू छन् l पीडा,वेदना र सम्भावित मृत्युको भयले डामेका कहाली लाग्दा क्षणहरू छन् l अल्सर,टीबी, पायल्स जस्ता अनेक रोग दुई पटक मृगौला प्रत्यारोपण (२०६४ मा दिल्लीको एपोलोमा र दोस्रो पटक २०७६ मा त्रिवि शिक्षण अस्पताल) गरेर बाँचेका ओलीलाई आफ्नो तवरबाट सकेको सहयोग गरेर राजनीतिमा सक्रिय बनाउन जति सकिन्छ त्यति गर्नु नै आफ्नो राजनीति भएको कुरा राधिका स्वीकार गर्नुहुन्छ l प्रत्यक्ष राजनीतिमा संलग्न छैनन् तर राजनीतिलाई मिहिन ढङ्गले हेरेकी छन् l राजनीतिमा प्रत्यक्ष संलग्न नहुनु भनेको राजनीति नबुझ्नु र नजान्नु होइन l राधिका शाक्यको कुरा सुन्दा उनले राजनीति नगरेको मात्रै हो नबुझेको भन्न सकिन्न l केपी ओलीसँग बिहे गर्दा दुखको बरू कल्पना थियो तर उहाँ सांसद मन्त्री, उपप्रधानमन्त्री र प्रधानमन्त्री समेत पटक पटक हुनुहुन्छ भन्ने कुनै कल्पनाको साइनो सपना थिएन l सौभाग्य अनेक रोगले गाँजेर उहाँ बाँच्नु  भयो l ओलीले नै भन्नु भएको छ मलाई मृत्युले पटक पटक छोएर गएको छ l झापा जिल्लाबाट २०४८,२०५१,२०५६,२०७०२०७४ र २०७९ आजसम्म ६ पटक निर्वाचित सांसद हुनुभएको छ l २०६४ मा भने उहाँ पराजित हुनुभएको थियो l 

जताततै बलात्कार, महिलाहिंसा, अपमान र ज्यादती छोरी मान्छेमाथि सुनेर देखेर शाक्य रोष प्रकट गर्छिन l ‘शारीरिक र मानसिक हिंसा विरुद्द उभिन नसक्ने समाज जङ्गली र बर्बर हो l छाउपडी, दलित,बोक्सी र घरेलु हिँसादेखि राजनीतिमा समेत महिला हिँसा भएको छ l महिलाको स्वाभाविक प्रक्रिया र पदोन्नतिलाई अवरुद्द गरीदिनु पनि राजनीतिक हिँसा र अपराध हो l यस्ता कुरामा राजनीतिकर्मी र पढेलेखेका मान्छे विशेष सचेत हुनुपर्छ l आधा जमिनका साझेदार महिलालाई पीडा दिने समाज सभ्य र उन्नतिशील बन्न सक्दैन l नारीलाई हेर्ने दृष्टिकोण फराकिलो बनाएर जानुपर्ने राधिकाको सुझाव छ l 

राधिका शाक्यलाई पब्लिक पब्लिसिटी खासै मन पर्दैन l पत्रकार भेट्ने र अन्तर्वार्ता दिने, आफ्ना कुरा भन्ने बानी एकदम कम छ l धेरै कर गरेपछि र आफूलाई ठिक लागेको मान्छेसँग मात्र कुरा गर्ने जति पनि मान्छे र जो पनि भेट्ने टायम टेबल उनको छैन l जसले जस्तो देखे पनि म कुन दुखले आए कति कष्ट झेले त्यो कुरा कमैलाई थाहा छ l मान्छे आजको सफलता हेरेर हिजो पनि सुख नै थियो होला भनि ठान्छन् l तर हिजो गरेको असहज यात्राको परिणाम आजको दिन सहज देखिएको हो l दुखका समुन्द्र तरेर नै आएको हुँ l दुखसँग डर लाग्दैन l सुखको सगरमाथा चढ्नु अघि दुखको महासागर प्राय सबै हेलिएकै हुन्छन् l

ओलीपत्नी राधिका शाक्यसँग सञ्जीव कार्कीले पटक पटक भेट गरेर यो सामग्री तयार गरेका हुन् l यो सामग्री अन्यत्र पनि प्रकाशित भएको छ l akabarey.com आफ्नो संग्रहमा यसलाई राख्दछ l akabarey.com परीक्षण प्रसारणमा रहेको छ l पोष्ट गरिएका तस्बिरहरू राधिका शाक्यको 'मेरा अनुभूति' बाट साभार गरिएको हो l