जनमौंदेखि सुन्न चाहें तिमीलाई

अरू सबै बोले तिम्रो मुखबाट 

म त तिमीलाई सुन्न बसेको 

कहिले वेद कहिले बाइबल कुरान त कहिले कसैको मन्त्र बोल्छ 

कहिले वाद प्रतिवाद विचार त कहिले कसैको तन्त्र बोल्छ 

अरूकै शब्द गाइरह्यौ र अरूकै लयमा नाचिरह्यौ

सँगैको यात्री मलाई देखेनौ र अरू कै विचारमा बाँचिरह्यौ

हो अरू सबै सबै बोलीरहे तिम्रो मुखबाट

लोभ,डर, इर्श्या, घमण्ड क्रोध सबै सबै 

म त तिमीलाई सुन्न बसेको 

तर तिमी बोलेनौं 

जन्मौं जन्म तिमीसँगै यात्रा गरिरहेको छु मैले 

पोशाक फेर्दै र बाहिर हेर्दै रमायौ मलाई देखेनौ कहिल्यै

सागर र थोपा पानी किन सम्झेनौं एकै हुन् 

बीज र बिरुवा अब भन अस्तित्वमा छ कुन ?

न अलग्याउ मलाई तिम्रा सारथिको भ्रम जालमा परी 

फर्केर हेर आफै भित्र मलाई सहयात्री पाउने गरी 

आऊ न सँगै बसौं निराकार शून्यताको चौरमा 

कुरा गरौं न नि:शब्द भाव विव्हल स्वरमा 

धेरै भो नबोलेको बोलन आज निर्विचार भएर 

एकचोटी आऊ न है भेट्न मलाई आफै भित्र गएर l 

                                                                              - सुरेन्द्र सोती